《醉卧至夜半半醒中若有所愧者闻空庭石渠流水㶁㶁清亮不觉心体顿舒醉卧俱失因赋其所感》拼音版

宋代史尧弼

zuìzhìbànbànxǐngzhōngruòyǒusuǒkuìzhěwénkōngtíngshíliúshuǐguóguóqīngliàngjuéxīndùnshūzuìshīyīnsuǒgǎn--shǐyáo

shēngshǎohuānjiǔzēngkǎikāngyīnchuángwéimiánwànxiāowáng

bànháiyǒujuéránkuìzhōngchángshìdàochéngkǒngzhìhuāng

rénshēngwèixǐngérkuángshúwèijiànzàixīnzhèngnéngwàng

juānjuānshíliūzhěboshānglíngránluòzhěnhánjiědàicháng

zuòlìnggānfèijiānliútiānjiāngleyǎng

mèngjuézuìxǐngluòwángyángliúshuǐshěxīnzhàncháng

huǎngzòuxiāosháofèngyúnxiángjuàntīngdànyǎoshuíjiànxiāng

nǎizhītiānzhōngtóngcāngliángpíngmíngshìshuǐfēishēngfēihuáng

shǐshīzhuóqīngcānglàng

史尧弼简介

唐代·史尧弼的简介

眉州人,字唐英,世称莲峰先生。高宗绍兴二十七年进士。少以《古乐府》、《洪范》等论往见张浚,浚谓其大类苏轼。年十四举于乡,赴鹿鸣宴犹著粉红裤,人疑其文未工,太守命赋诗,尧弼援笔立就。未授官而卒。有《莲峰集》。

...〔 ► 史尧弼的诗(90篇)